“Papa papa kom gauw! Het is Robbert weer die mij achterna zit, kom gauw!”
Dat is wat ik deed, toen ik 8 was en een achterbuurjongetje me steeds dwars zat. Achter onze rijtjeshuizen was een smal paadje, Robbert versperde mij en mijn zusje daar altijd de weg. Dan moesten we omlopen, snel wegrennen, zorgen dat hij ons niet zag. Daar was ik goed in, me onzichtbaar maken. Wegkruipen. Maar man wat was ik bang! Echt bang. En waarvoor eigenlijk? Wat had er nou kunnen gebeuren? Ik voel mijn eigen ademhaling nog, hoe snel ik weg kon rennen. Het trillen van mijn stem, en mijn snelle ademhaling. De spanning in mijn lijf. En weet je wat mijn vader dan altijd weer zei? “Waar is die rotjongen, ik zal hem ophangen aan de hoogste boom, met de dikste spijker die ik heb!”
En daar nam ik genoegen mee. Ik voelde me heel sterk, mijn vader regelde het wel.
Nu in mijn praktijk is weerbaarheid heel vaak aan de orde. Met playmobiel kijk ik met ouders en ook met kind naar onderliggende patronen. Zo stond er vanmorgen een hele familie op de tafel opgesteld. De moeder van Jack kwam voor een oudersessie. Haarzoontje kon maar moeilijk opkomen voor zichzelf, was zo onzeker en angstig. Had last van twee jongetjes in zijn klas die hem structureel lijken te pesten.Beginnend met het gezin van nu van nu met playmobiel op tafel te zetten starten we. Meteen zichtbaar was de terugtrekkende beweging die een aantal personen maakten. Van haar zoontje Jack, het jongetje, dat heel sensitief is, een groot onrechtvaardigheidsgevoel heeft, bang is, zich wegcijfert, maar ook heel boos lijkt te zijn. Hij staat in de opstelling achterin de rij, zijn jongere zusje en zijn kleinste broertje staan schuin voor hem.
Zijn moeder, heeft dezelfde terugtrekkende beweging! Samen bekijken we de opstelling en vallen er kwartjes. Als we haar gezin van herkomst er ook bijhalen, is de verstrikking daar zichtbaar! Haar emotioneel afwezige vader en haar moeder hebben zich op hun eigen manier ingezet voor de opvoeding. Echter is bij deze moeder een voor haar belemmerend patroon ontstaan. Zij is gewend zich weg te cijferen, de behoeften van anderen voor te stellen. Haar vader, volop aan het werk in zijn eigen bedrijf, die met ziekte te maken kreeg. Wat natuurlijk verzorging vroeg aan zijn vrouw, haar moeder. Waardoor deze moeder van Jack, eigenlijk op de plaats van haar ouders is gaan staan. Omdat zij het beste met haar ouders voorhad. En wat zij nu onbewust ook voorleeft aan haar eigen kinderen. Vanuit liefde natuurlijk.
Ik roep altijd, je opvoeding is je vruchtbare bodem. Je bent geworden wie je bent nu, kijk waar je nu staat! Echter ook heb je patronen ontwikkeld die je eigenlijk graag zou willen doorbreken. Doorbreken omdat ze jou belemmeren. Zeker als op tafel zichtbaar is dat dit door de generaties doorwerkt. Wat een bewustwording als dit beeld visueel op de tafel staat!
Want wat had je graag onvoorwaardelijke steun van je ouders gehad; die het je zelf niet konden geven. Dit heeft gemaakt dat jij een kei bent in jezelf wegcijferen; door anderen altijd voorop zetten. Door aan te voelen wat anderen nodig hebben. Door zelf niet zichtbaar te zijn. Omdat je dat je ouders zo gunde. Een heel goede eigenschap, mits het niet ten koste van jezelf gaat! Daar wringt het vaak. En als je dan ziet dat je eigen kinderen ook dit patroon laten zien, dan gaat alles in jou aan. En ga je hard werken. En ga je ook misschien wel die spijker in de hoogte boom timmeren, om je kind te helpen. Vanuit liefde, vanuit alles voor je kinderen willen doen.
Door de inzichten in de tafelopstelling gebeurt er al wat. Word je je bewust van dat wat er in de onderstroom gebeurt. Je kan deze patronen doorbreken. Je hoeft niet zo hard voor je kinderen te werken. Want je kinderen vragen eigenlijk: Leer mij het zelf te doen! Ik geloof in het versterken van je eigenwaarde, in werken aan jezelf, in het aanleren van vaardigheden, maar ook in de kracht van een opstelling, dat zowel met playmobiel kan of met een opstelling met matjes op de grond.
Als ik mijn gezin van herkomst neerzet, die ik nu, met mijn systemische bril op, welke verstrikkingen er waren. Wat ik uit liefde voor mijn ouders heb gedragen. Waar mijn kwaliteiten liggen en ook mijn valkuilen!
Wat er van Robbert terecht is gekomen, weet ik eigenlijk niet. Wel weet ik dat hij nooit aan die spijker van de hoogste boom heeft gehangen! Ik denk er nu met een knipoog aan terug.
Wil je ook inzicht in je eigen patronen? Inzicht in je eigen systeem? Wij werken natuurlijk met onszelf. Wil je je eigen drijfveren ontdekken? Geef je dan op voor deze driedaagse training Verborgen verhalen. En ontdek wat er verborgen is, ontdek welk verhaal verteld wil worden.
Verborgen verhalen, voor coachen en begeleiden op een diepere laag.
Ben jij coach?
Ben jij hulpverlener?
Ben jij leerkracht?
Wil jij op een andere manier aan de slag met een hulpvraag? Achter elk gedrag zit een behoefte. Door te kijken naar verborgen verhalen, die onder het gedrag zitten, kan jij de ander begeleiden en heb je meer kans op een blijvende verandering! In mijn blog lees je erover.
Geef je op voor de driedaagse workshop, waarbij je kennis maakt met systemisch coachen.
De eerste training:
18 feb
11 maart
25 maart
De tweede training:
20 mei
3 juni
17 juni.
Gertrude Knauff: 06- 45750083, mail: gertrude@ffnodig.nl
Miriam van Broekhuizen: 06-11885974, mail: info@slajeslagmetgedrag.nl.
Recente reacties