Als ik in de ogen van dit meisje kijk, in mijn eigen ogen, wat zie ik dan? ik ben daar ongeveer 4, 5 jaar schat ik, zie ik een heleboel. Ik zie levenslust, kracht en plezier. Ik zie een open blik, ik zie ogen die sprankelen en vol energie zitten. Ik zie nieuwsgierigheid, ik zie blijheid, ik zie zin om in de actie te gaan. Maar ik zie ook ogen die eigenlijk vragen, zie je mij?
THERE IS A CRACK IN EVERYTHING
THATS HOW THE LIGHT GETS IN – Leonard Cohen.
Vanmorgen ging ik heerlijk erop uit, de natuur in. Mijn hondje mee, en het bos in. Daar waar wij bijna elke dag zijn, staat midden in het bos, aan de rand van een akker, mijn eigen lievelingsboom! Zij is zo mooi, zo krachtig, zo sterk. Ik kom al jaren in dat prachtige bos in Hoog Soeren. Er zijn zoveel verschillende wandelpaden daar, dat ik steeds een ander weggetje kies. Als ik daar dan buiten loop, kan ik mijn volle hoofd even uitzetten. Ik hoor de stilte, ik luister naar de beestjes, het geruis van de wind. Hoor ik een specht, zie en hoor ik eekhoorntjes. Zelfs een jong hertje ontmoet ik daar vaak. Ik voel de zonnestralen, en dikwijls ook vaak de regendruppels. Vanmorgen dacht ik, hoe zou het met mijn boom zijn? Jaren geleden, toen het even een stuk minder met me ging, heb ik haar gevonden. Ze triggerde mij al veel langer. Geen idee waarom. Ik werd altijd even stil als ik haar opzocht. Ik vermoed dat haar kracht, die diep geworteld zit in deze boom. Ze heeft al vele stormen overleefd. Ze staat iets op een heuveltje, heeft vele andere bomen om haar heen, maar kan ook van zich af kijken. Elke keer als ik bij haar ben, zie ik iets nieuws. Ik heb ook veel woede en verdriet daar achtergelaten. Hele verhalen daar gedeeld. Deze prachtboom heeft vele takken, en sommige lijken in oorsprong al uit twee of zelfs drie delen te bestaan. En hebben zich dus vervlochten met elkaar. Ook zie ik een paar geknakte takken, een heel klein dun takje bij de stam, dat je pas ziet als je heel dichtbij bent. Ook zie ik beschadigingen aan de boom. De bladeren zijn nog prachtig groen, binnenkort zal de herfst ook bij haar zijn intrede doen. Zij staat daar in weer en wind!
Op een gegeven moment was ik weer bij haar, en dacht ik aan mijn gezin. Aan mijn eigen gezin van nu, met onze twee kinderen, maar ook aan het gezin waar ik geboren ben! In deze prachtige boom zag ik iedereen die mij lief is. Daarom is dit voor mij mijn familieboom; mijn lievelingsboom.
Ik ben er heel graag. Ik zie geschiedenis in haar. Het doet me denken aan mijn eigen levensgeschiedenis, mijn life-events. Die iedereen natuurlijk heeft.
Als ik dan mezelf als jong meisje in de ogen kijk, dan raakt het me dat ik een soort onbevangenheid in die ogen zie. Het kleine meisje in mij heeft dat nog steeds. Maar ergens ben ik het kwijtgeraakt. Er is een moment geweest, dat mijn hart helemaal open stond. Er gebeurde iets op jonge leeftijd, waardoor ik mijn hart heb gesloten. Ik ervoor heb gekozen, om niet meer te hoeven voelen. Het was iets heel spannends dat ik moest doen. Ik durfde niet, maar moest toch….het ging om mijn vader. Als ik niet de ambulance zou bellen, zou het niet goed aflopen met mijn vader. Dus deed ik het toch. Terwijl ik het niet wilde. Dacht dat kan ik helemaal niet. Mijn gewonde hart ging in de overlevingsstand! Dat was toen echt nodig. Ergens heel sterk en krachtig van mij. Maar mijn hart vol gevoelens ging echt op slot. En ja, ik heb gebeld! Dat is wat er op dat moment nodig was.
Inmiddels ben ik vele jaren later, en kan mijn hart echt wel weer open. Maar mijn patronen, die toen heel helpend waren, zitten zo in mij verankerd, dat het toch ook een valkuil is. Maar ook een kracht. Nu weet ik wat ik doe, hoe ik mijn hart weer open kan zetten, weer bij mijn eigen gevoelens kan komen. Zo zie je maar, dat je opvoeding en alles wat je meemaakt, echt een vruchtbare bodem is. Net zoals mijn boom. Net zoals ikzelf als klein meisje.
#levensboom
#life-events
#gewondehart
#geslotenhart
#hartekracht
#systemischwerk
#patronen
#overlevingsdelen
#trauma
#lievelingsboom
#innerlijkekind
#innerlijkefamilie
#VerwonderHart.
Recente reacties