Herinner-dingen.
Dat alles familie is is wel iets dat mij bezig houdt. Met de komende verhuizing voor de boeg ben ik druk bezig op te ruimen en in te pakken. Zo vond ik een oude schoenendoos met allerlei foto’s. Foto’s die over waren, want de rest netjes in fotoboeken geplakt. Ja geplakt, want zo ging dat toen! Ingepakt op de ouderwetse manier. Ik duik in de foto’s en duik ook meteen in mijn herinneringen. Vind foto’s van mijn dikke buik, pasgeboren kinderen, foto’s van oude vrienden en vriendinnen, familie. Foto’s van mijn ouders, ook als kind. Van opa’s en oma’s. Ik zie tantes en ooms, foto’s van de kledingmakerij van mijn opa. Ik geniet! Er komen weer ‘vergeten’ herinneringen boven! Ik ben veel aan het mijmeren de afgelopen weken. Heerlijk. Ik droom er dan ook van, bepaalde dingen houden me bezig. Zo heeft mijn opa kleding moeten maken voor de Duitsers in de oorlogstijd. Hoe zou hij dat ervaren hebben? En mijn oma en de meisjes, hoe zouden zij dat beleefd hebben?
Een vol hoofd.
Zoals velen mij kennen, ben ik enthousiast, blij, zie overal mogelijkheden en oplossingen in. Zij die mij goed kennen, weten dat ik ook door kan draven. Door kan gaan, terwijl mijn energie al aan het op raken is. Mezelf ook uit kan hollen. Door de jaren heen weet ik wat mij helpt. Het in het nu zijn, wat mediteren, af en toe eens even stilstaan, en vooral ook in de natuur! Lekker sporten, zoals hardlopen, yoga, wandelen en mountainbiken. Dingen waarbij mijn hoofd stil staan. Tenminste….in het nu is! Van wie heb ik dat toch, dat harde werken, het doorgaan. Wat heeft het me gebracht en gekost? Hmmm, iets in de vrouwenlijn misschien?
Herinner-dingen.
Met al die herinneringen gaat mijn hoofd in de weer. Zoals het huis waar ik ben opgegroeid, de kleuterschool waar ik heen ging. De buurtjes die achter ons woonden. Mijn hoofd gaat lekker aan. Dus wil ik graag weer wat opladen en dat doe ik veelal buiten. Zo gebeurt het opeens dat ik op mijn fiets aan het fietsen ben, en ik in mijn lijf zit. Mijn hoofd is niet meer vol, ik fiets gewoon! Ik ben aan het ervaren. Ik voel de wind in mijn haren, de koude wind, want ik voel ineens mijn koude oren. En ineens voel ik de beweging die mijn benen maken. Een repeterende beweging, ik voel dat als ik trap en kracht zet, wissel van been, en dus even minder kracht zet. Al fietsend in het bos herinner ik me mezelf achterop zittend bij mijn vader op de fiets. Ik voel hoe hij trapt en hoe ik meebeweeg. Ik hoor een kraakje in het zadel, dat ik steeds hoor. Als hij met zijn linkerbeen trapt. Ik voel me veilig en geborgen. Lekker achterop zittend! De wind door mijn haren. Ik zie en voel mezelf zitten daar achterop. Ik ben verbaasd dat deze herinnering zojuist omhoog is gekomen. Ik voel me ook trots, dat ik in het nu kan zijn, en dus deze herinnering ervaar! Zie je wel, denk ik! Ik kan het wel hoor. Gewoon zijn.
Gewoon lekker kind zijn.
Ik fiets vrolijk verder. Heerlijk zonnetje. Om de hoek vlak bij mijn huis zie ik een ploeterende moeder. Met een kind voorop de fiets, een meisje dat al zelf mag fietsen ernaast. De moeder heeft haar arm achter meisje, in de rug, om een beetje mee te duwen. “Kijk uit, goed de straat inkijken!” De moeder is druk bezig de boel te regelen. En dan ineens zie ik achterop nog een jongetje zitten ook! Ik zie hem ook gewoon lekker in het zitje zitten, zorgeloos. Met de wind in de haren. Gewoon lekker zitten. Hij kijkt naar de lucht, droomt wat weg. Friemelt aan zijn knuffel. Zijn gedachten bij iets heel anders. Ik zie dat hij zich geborgen voelt, volledig zijn moeder vertrouwt. Geniet van het ritje. Hij lijkt niets mee te krijgen van welke ballen zijn moeder in de lucht aan het houden is. Zo hoort het ook te gaan. Hij is gewoon het kind. En ik geniet ervan, wat er zich voor mijn ogen afspeelt. Van het kind dat gewoon lekker kind mag zijn. Met mijn eigen herinneringen, die zomaar ineens omhoog komen. Goh wat fijn dat ik die herinneringen heb, dat ze omhoog komen.
Me-time.
En om dit soort in mijn onderbewustzijn heus nog aanwezige herinneringen naar boven te laten komen, heb ik het nodig om dus echt te ontspannen. Mijn hoofd even niet na te laten denken. Geen lijstjes af te werken met wat allemaal nog moet. Opladen, loslaten, bewegen, nieuwe energie opdoen! in het nu zijn. Ik ben dankbaar dat ik dat mezelf gun! Het heeft me deze keer een heerlijke herinnering opgeleverd. Blij mee!
Recente reacties